ارزشیابی در آموزش زبان عربی

مفهوم ارزشیابی فرهنگ روان شناسی آرتور وبر (1985) ارزشیابی را در معنی عام «تعیین ارزش و یا اهمیت یك چیز» می‌داند و به صورت خاص‌تر ارزشیابی را «تعیین میزان موفقیت یك برنامه، یك درس، یك سری آزمایش، یك دارو و … در رسیدن به هدفهای اولیه آنها» می‌داند. فرهنگ وبستر ارزشیابی را «قضاوت یا تعیین ارزش یا كیفیت كردن» تعریف می‌كند. در فرهنگ دهخه ارزیابی به «عمل یافتن ارزش هر چیز، تقویم» و ارزیاب «كسی كه ارزش هر چیزی را معین می‌كند، مقوم» تعریف شده است. در فرهنگ معین ارزیابی «عمل یافتن ارزش و بهای هرچیز، سنجش و بررسی حدود هر چیز و برآورد كردن ارزش آن» و ارزیاب «كسی كه ارزش هر چیزی را معین می‌كند، مقوم، كارشناس و سررشته دار تعیین ارزش و بها» تعریف شده است. اولین تعریف رسمی از ارزشیابی به نام رالف تایلر ثبت شده است. وی ارزشیابی را «وسیله‌ای جهت تعیین میزان موفقیت برنامه در رسیدن به هدفهای آموزشی مطلوب مورد نظر» می‌داند. در این تعریف هدفهای آموزشی به تغییرات مطلوبی اشاره می‌كنند كه انتظار می‌رود در اثر اجرای برنامه آموزشی در رفتار فراگیران حاصل آیند. پاپهام به نقل از كیامنش معتقد است كه ارزشیابی یعنی تعیین ارزش كردن. «ارزشیابی آموزشی نظامدار در برگیرندة سنجش رسمی ارزش پدیده‌های آموزشی است». ارزشیابی آموزشی نظامدار به فعالیتهایی گفته می‌شود كه به صورت رسمی و با قصد و برنامه‌های خاص انجام می‌گیرد. به ن‍ظر پاپهام ارزشیابی فعالیتی است كه در آن به صورت رسمی تلاش می‌شود تا در مورد پدیدة مورد بررسی اطلاعات جمع آوری گردد. كرانباخ به نقل از كیامنش ارزشیابی را جمع آوری و استفاده از اطلاعات جهت تصمیم گیری در مورد یك برنامه آموزشی می‌داند. به عقیده وی تعیین موفقیت یا عدم موفقیت برنامه‌های آموزشی فقط از طریق جمع آوری اطلاعات در موقعیتهای واقعی یاددهی – یادگیری امكان پذیر می‌باشد و هر گونه تصمیم گیری در مورد برنامه آموزشی باید بر اساس اطلاعات جمع آوری صورت گیرد. استافل بیم و شینك فیلد به نقل از كیامنش یك تعریف جامع برای ارزشیابی ارائه كرده‌اند. «ارزشیابی عبارت است از فرایند تعیین كردن، بدست آوردن و فراهم ساختن اطلاعات توصیفی و قضاوتی در مورد ارزش و مطلوبیت هدفها، طرحها ، اجرا و نتایج به منظور هدایت تصمیم‌گیری، خدمت به نیازهای پاسخگویی و درك بیشتر از پدیده‌های مورد بررسی». با توجه به این تعریف جنبه‌های كلیدی یك برنامه آموزشی كه باید مورد سنجش قرار گیرند و نوع ارزشیابی لازم برای هر یك از این جنبه‌ها عبارتند از: تعیین هدفهای برنامه توسط ارزشیابی زمینه؛ تهیه طرح مناسب برای رسیدن به هدفها توسط ارزشیابی درون داد؛ اجرای طرح تهیه شده توسط ارزشیابی فراگرد؛ و بررسی محصول بازده. معیارهای اساسی برای هر یك از چهار نوع ارزشیابی مطرح شده عبارتند از: ارزش و مطلوبیت. بیبای به نقل از كیامنش ارزشیابی را چنین تعریف می‌كند: «جمع‌آوری و تفسیر نظامدار شواهدی كه در نهایت به قضاوت ارزشی با چشمداشت به اقدامی معین بیانجامد». ارزشیابی آخرین مرحله از فعالیتهای آموزشی معلم محسوب می‌شود كه با اجرای آن سایر فعالیتهای او تكمیل می‌شود، لذا لازم است در این زمینه از روش‌ها و فنون مختلف استفاده گردد كه هر یك می‌تواند تأثیرهای متفاوتی بر پیشرفت و عملكرد یادگیرندگان داشته باشد و به همین جهت كسب دانش و مهارت در راه اجرای صحیح آن از سوی معلمان ضروری است.

منبع:
https://elearnpars.org/article/The-evaluation-concept-2

این کتاب به منظور ارتقاء و بهبود و آموزش  در ارزشیابی  درس عربی است  که اثر اساتید بزرگوار جناب دکتر کاوه نوش آبادی استاد خود بنده  و سرکار خانم دکتر  فاطمه لطفی منفرد نیاسری  می باشد . 

پیشنهاد ویژه مدرسه ما برای تمامی یاددهندگان برای فرایند ارزشیابی در تدریسشان  می باشد .